Taniec nas uratuje, czyli wieczór premier w Domu Harcerza w Zielonej Górze! Ależ to były emocje!

- Jestem zaskoczona, że takie emocje mi towarzyszyły, gdy oglądałam te premiery. Że takie niesamowite rzeczy będą się działy na scenie – mówi Agnieszka Królik z Zielonej Góry. – Zachęciło to mnie do wyrażania siebie w ten artystyczny sposób. Chętnie bym się zapisała tu na zajęcia, ale nie wiem, czy nie jestem już za stara…

Choreograf Paweł Matyasik zaprasza na warsztaty i lekcje w Młodzieżowym Centrum Kultury i Edukacji „Dom Harcerza” w Zielonej Górze pod jego kierunkiem artystycznym oraz Marka Zadłużnego. Warunek jest taki, że trzeba mieć mniej niż 26 lat. O tym, jaki jest efekt całorocznej, artystycznej pracy mogli się przekonać widzowie podczas wieczoru premier. Zaprezentowali się wówczas: Laboratorium improwizacji „it’s a Beautiful Day” oraz Physical ArtHouse – Grupa Projektowa „9.81” . A także najstarsza grupa - „Faded black”.
- Uczestnicy warsztatów to ludzie o różnych profesjach, osobowościach, którzy rozwijają swoje pasje, spełniają się twórczo. Odnajdują w tańcu sposób na życie – mówi Marek Zadłużny. – Zaczynali jako nastolatkowie, dziś mają po 20 i więcej lat. Wspólnie tworzymy, wyjeżdżamy na festiwale. Dzieje się naprawdę dużo.
Zdaniem Moniki Hałuszko z Zielonej Góry pokazy premierowe były dla niej nie tylko duchową ucztą, ale i skłoniły ją do głębszych refleksji nad życiem.

- My opowiadamy pewne historie, budujemy ładunek emocjonalny… W spektaklu pierwszej grupy projektowej nawiązaliśmy do mowy nienawiści, do tego, co może w dobie internetu spotkać każdego z nas. Warto o tym głośno mówić – podkreśla Marek Zadłuży i mówi o kolejnej premierze, która jest bardziej formą performatywną niż taneczną. – Nawiązaliśmy tu do hasła znanej choreografki, Piny Bausch, która powiedziała: „Tańczy, tańczmy, inaczej będziemy zgubieni”. Upraszczając chcemy przekazać, że taniec może być remedium na zło tego świata.
Jak podkreśla Paweł Matyasik, w Domu Harcerza odbywają się warsztaty, ćwiczenia improwizacyjne, zbieranie materiałów muzycznych, wrażeniowych. Towarzyszy temu duże emocjonalnych przeżyć, rozwój twórczy.
- To co robimy, to są rzeczy niszowe, alternatywne, ale prawdziwe, ludzkie. Pracujemy na improwizacji, ale mając w pamięci słowa mistrza Jana Peszka: Najlepsza improwizacja jest taka, która jest dobrze przygotowana. To kwintesencja naszej pracy – zauważa Paweł Matyasik.

Podczas spotkania zobaczyliśmy: Laboratorium improwizacji „it’s a Beautiful Day” (Koncepcja, prowadzenie procesu, choreografia: Paweł Matyasik, współtwórcy: Małgorzata Nabel-Dybaś, Marzena Morawiec, Justyna Śmietańska, Agata Hałubicka, Katarzyna Limanówka, Aleksandra Maliszewska, Karolina Macias, konsultacje choreograficzne: Marek Zadłużny, collage muzyczny: Małgorzata Nabel-Dybaś), Physical ArtHouse – Grupa Projektowa „9.81” (opieka artystyczna: Marek Zadłużny, tańczą: Marzena Morawiec, Anna Radomska-Madej, Agata Hałubicka, Aleksandra Maliszewska, Karolina Macias, Iwa Pytiak, Katarzyna Mądry) oraz Physical ArtHouse – „Faded black” (kreacja: Marta Pelińska, Kalina Grupa-Spławska, Natalia Hass, Marek Zadłużny, Radosław Bajon, Gabriel Zaborniak).
- Dużo mocnych emocji i pokazywanie brudów tego świata z takim zaangażowaniem. Trzeba to pokazywać. I to w sposób wyjątkowy, bo przez język ciała. Nie jest to łatwe, gdy nie można tego określić mową, a trzeba szukać metafor– dzieli się wrażeniami po objerzeniu spektakli Joanna Stasiewicz. – Mogliśmy też wejść wśród tancerzy i wyrzucić z siebie emocje. To było wyzwalające i bardzo pozytywne. Ważne jest to, żeby poznawać inny język przekazu, żeby się zmuszać do myślenia, interpretowania. Im więcej takich rzeczy, tym lepiej dla nas.