Chrześcijańska Fundacja RONDO świętuje siódme urodziny. Pomaga nie tylko bezdomnym

Chrześcijańska Fundacja Rozwoju Osobistego RONDO powstała z potrzeby serca. Zebrała się grupa osób, które chciały pomagać innym. Zaczęło się od wsparcia jednego bezdomnego. To było w czerwcu 2015 roku.

Wtedy to udało się udzielić schronienia pierwszemu mieszkańcowi, a po rejestracji Fundacji w KRS w grudniu 2015 roku otworzyła noclegownię z możliwością całodobowego pobytu. Po dwóch latach funkcjonowania stała się ona Schroniskiem dla osób bezdomnych i w trudnej sytuacji życiowej, działającym zgodnie z wymogami Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej.
-Obecnie mamy 18 podopiecznych, chcielibyśmy by każdy miał swoje miejsce, które mógłby nazwać domem. Każda osoba to inna historia. Choroby, problemy losowe… Wierzymy, że ten kryzys jest przejściowy – mówi Wioleta Choroś, kierownik schroniska.

Prezes Wojciech Wekwert podkreśla: - W chwili obecnej jesteśmy na etapie uruchamiania kolejnych mieszkań treningowych. To nas bardzo cieszy…
Mamy prawników, terapeutów, psychologów, dzięki którym można pomóc
- To wrażliwość serca jest wyznacznikiem dla każdego z nas. Kiedy jest ta wrażliwość jeden na drugiego to wierzę, że będę kolejne rocznice i kolejne… - podkreślał przewodniczący rady miasta Piotr Barczak.
Bezdomny Jan przyjechał z Ciborza do Zielonej Góry.
- Dla mnie najważniejsze było to, że miałem gdzie bezpiecznie położyć się spać – opowiada. – Koledzy szli do domu, a ja? To było moje marzenie, żeby móc kiedyś powiedzieć: Wróciłem do domu. I to się stało. Dostałem mieszkanie. Do remontu. Jestem szczęśliwy. Koszę trawniki, żywopłoty i czuję, że żyję!

Niedawno właśnie RONDO uruchomiło w Zielonej Górze mieszkanie treningowe. By walczyć z bezdomnością i dać szansę na lepsze życie kolejnym mieszkańcom naszego miasta.
To kolejny etap rozwoju fundacji, ale przede wszystkim ogromna szansa dla osób, które zrealizowały indywidualny program wychodzenia z bezdomności. Najważniejszą wartością tego mieszkania, poza tym, że to dom dla osób, które tu mieszkają, jest fakt, że wykonane zostało samodzielnie. To praca mieszkańców schroniska, jego pracowników, to zaangażowanie rodzin i przyjaciół.
Udało się pozyskać środki od prywatnych darczyńców, ale i dotację z Narodowego Instytutu Wolności na wykończenie mieszkania. Pomogło wiele firm.
Osoby, które trafiły do mieszkania, najpierw przeszły program indywidualny w schronisku, mają stały dochód i deklarują chęć dalszej pracy nad sobą.
Program pracy z osobami bezdomnymi w schronisku został więc rozwinięty o wsparcie mieszkaniowe, aktywną pomoc środowiskową oraz aktywne przeciwdziałanie stygmatyzacji osób doświadczających bezdomności.

• osobom w kryzysie, bezdomnym, uzależnionym, które straciły mieszkanie, przebywały na dworcach, ogródkach działkowych lub w innych pomieszczeniach niemieszkalnych i chcą zmienić swoje życie;
• poprzez rozmowę, udzielanie schronienia, zapewnienie artykułów spożywczych do samodzielnego przygotowywania posiłków, wsparcie rzeczowe;
• poprzez pomoc psychologiczną, terapeutyczną, pracę socjalną w załatwieniu ważnych spraw życiowych oraz w opracowaniu i realizowaniu planu wychodzenia z bezdomności;
• dając ludziom drugą szansę i stwarzając warunki do skutecznej samopomocy.

W Polsce jest ponad 30 330 osoby bezdomne, z czego 83,6% stanowili mężczyźni (25 369 osób), natomiast 16,4% kobiety (4 961 osób). W województwie lubuskim liczba osób bezdomnych sięga tysiąca.

• Dając ludziom drugą szansę i stwarzając warunki do skutecznej samopomocy poprzez kompleksowe wsparcie: Dając ludziom drugą szansę i stwarzając warunki do skutecznej samopomocy poprzez kompleksowe wsparcie:
• materialne: całodobowe schronienie, artykuły spożywcze do samodzielnego przygotowywania posiłków,
• rzeczowe: ubrania, kosmetyki, lekarstwa
• specjalistyczne: psycholog, terapeuta, pracownik socjalny, prawnik, ksiądz,
• po pierwsze wierzymy, że IM się UDA,
• po drugie dajemy sobie i mieszkańcom czas na dobrą diagnozę (miesiąc),
• po trzecie wspólnie opracowujemy i realizujemy Indywidulany Plan Wychodzenia z Bezdomności,
• po czwarte superwizujemy swoją pracę, aby pomagać jeszcze lepiej…
• współpracując z OPS, ośrodkami odwykowymi, noclegownią, Caritasem, DPS, itp.