Szalona! Przylatuje do Polski, żeby spędzić tutaj zimę. Jemiołuszka to gadatliwy ptak o jedwabistym ogonie

- Pastelowe szaro-brązowe barwy z kontrastującymi żółtymi i czerwonymi końcówkami piór to piękne malarskie połączenie. Jednak najbardziej niezwykła jest czarna pręga biegnąca niczym maska Zorro przez oko, zakończona równie czarnym śliniaczkiem pod dziobem. To ona wraz z charakterystycznym czubkiem na głowie, który przypomina odwróconą nachodząca na czoło czapkę z daszkiem, nadaje jej zawadiackiego wyglądu – zachwyca się Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Poznaniu.

Taka jest prawda, jemiołuszka jest wyjątkowo urodziwa. Wygląda jakby uciekła z obrazu. Co jeszcze wiadomo o tym niezwykłym ptaku, który na zimę wpada do nas z wizytą?

**Zobacz:

**

Nazwa potoczna jemiołuszki w polskim tłumaczeniu ma związek z tym, czym się zajada, czyli jemiołą.

- Łacińskie Bombycilla garrulus oznacza bowiem gadatliwego ptaka o jedwabistym ogonie, podobnie jak u sójki, u której „garrulus" również oznaczało słusznie gadatliwość. Jemiołuszka co prawda nie ma tak donośnego głosu jak sójka, ale z pewnością można ją usłyszeć z daleka – tłumaczy RDLP w Poznaniu.

Przemieszcza się w mniejszych lub większych stadach, a jej śpiew przypomina charakterystyczne i głośne „sirrr". W związku z tym, że jemioła jest prawdziwym przysmakiem tego ptaka, warto unikać parkowania samochodu pod drzewami z jemiołą. Może nas czekać nieprzyjemna niespodzianka w postaci przetrawionych śladów owoców jemioły, które są ciężkie do wyczyszczenia.

Jemiołuszka może pochwalić się bardzo ciekawym fragmentem swojego pastelowego upierzenia. Chodzi o charakterystyczne, czerwone zakończenie lotek drugiego rzędu.

- Wygląda to tak, jakby ktoś nasadził na pióra plastikowe krwistoczerwone rurki. Puszczając wodze fantazji można je również przyrównać do kobiecych tipsów nakładanych na paznokcie. W rzeczy samej czerwone zakończenia piór to rogowe płytki, z tą jedną różnicą w porównaniu do tipsów, że dotyczą w głównej mierze samców – wyjaśnia RDLP w Poznaniu.

Okazuje się też, że im starszy jest samiec, tym więcej czerwonych „tipsów” ma. Warto poobserwować te ptaki, zwłaszcza, że nie są zbyt płochliwe i z łatwością podejdziemy do nich dosyć blisko, oczywiście zachowując przy tym ostrożność.

Jemiołuszki przylatują do Polski z Półwyspu Fennoskandzkiego i północy Rosji na przełomie października i listopada i żegna się z nami dopiero w kwietniu. Można więc już rozglądać się za tymi ptakami w naszej okolicy.

To bardzo delikatne ptaki, które najchętniej spędzają czas w świerkowych i sosnowych borach północy. Uciekają jednak stamtąd, kiedy robi się zbyt zimno, żeby znaleźć pożywienie. Szukają owoców jemioły, ligustru, berberysu, rokitnika czy irgi. A wbrew nazwie tego ptaka i jego upodobaniu do owoców jemioły, najbardziej ze wszystkiego lubi jarzębinę.

Źródło: Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Poznaniu